Wat is het verschil tussen zakelijk en woon-werkverkeer binnen de CO2-rapportageplicht?

Woon-werkverkeer in de CO2-rapportage

Woon-werkmobiliteit is een cruciaal aspect van werkgebonden personenmobiliteit en beslaat 86% van alle werkgerelateerde reizen. Het gaat om de dagelijkse reizen tussen de woning of verblijfplaats van de werknemer en de standplaats van de werkzaamheden. Deze reizen vinden elke dag plaats, behalve als de werknemer thuis werkt.

Wat valt onder woon-werkmobiliteit in de CO2-rapportage?

• Het gaat om de dagelijkse reizen tussen de woning of verblijfplaats van de werknemer en de standplaats van de werkzaamheden;
• Deze reizen vinden elke dag plaats, behalve als de werknemer thuis werkt;
• Vaste Werkadres: De locatie waar de werknemer 'gewoonlijk' arbeid verricht, vaak vermeld in de arbeidsovereenkomst;
• Reizen naar verschillende vestigingen: Dit valt ook onder woon-werkmobiliteit, evenals incidentele ritten naar het werkadres om bijvoorbeeld materialen op te halen;
• Uitzend- of detacheringsbureau: Reizen van deze werknemers naar verschillende locaties bij opdrachtgevers worden beschouwd als woon-werkmobiliteit.

Wat valt niet onder woon-werkmobiliteit in de CO2-rapportage?

• Reizen naar andere plaatsen dan het vaste werkadres worden beschouwd als zakelijke mobiliteit;
• Als een werknemer geen vast werkadres heeft, worden alle reizen als zakelijke mobiliteit gezien.

Zakelijk verkeer in de CO2-rapportage

De zakelijke mobiliteit vormt de overige 14% van de werkgebonden personenmobiliteit. Dit betreft de reizen die een werknemer maakt in opdracht van zijn of haar werkgever. Het verschilt van woon-werkmobiliteit en omvat reizen naar andere locaties dan het vaste werkadres, bijvoorbeeld voor vergaderingen, klantbezoeken of andere zakelijke doeleinden. Hiermee is zakelijke mobiliteit een belangrijk en complementair onderdeel van de totale werkgerelateerde reisactiviteit.

Wat valt onder zakelijke mobiliteit in de CO2-rapportage?

• Type reizen: Het omvat reizen die een werknemer uitvoert in opdracht van zijn of haar werkgever;
• Doel: De reizen zijn meestal gericht op het bijwonen van vergaderingen, klantbezoeken, conferenties, trainingen, of andere zakelijke activiteiten;
• Locatie: Deze reizen zijn naar andere plaatsen dan het vaste werkadres;
• Onderscheid: Zakelijke mobiliteit is afgescheiden van woon-werkmobiliteit en omvat geen dagelijkse reizen tussen de woning en het vaste werkadres;
• Contractuele basis: Als een werknemer geen vast werkadres heeft, worden alle reizen beschouwd als zakelijke mobiliteit.

Voorbeelden
Het maken van onderscheid tussen woon-werkverkeer en zakelijke mobiliteit kan administratief ingewikkeld zijn. Toch zijn er een aantal manieren waarop dit verschil doorgaans kan worden aangegeven. Na vragen vanuit Shuttel heeft het ministerie van Infrastructuur en Waterstaat laten weten dat zij zoveel mogelijk de fiscale regels volgen, zoals die zijn vastgelegd in het Handboek Loonheffingen. Hieronder vind je een aantal praktische voorbeelden:

1. Detachering: Als een werknemer naar een klant reist voor overleg, valt dit onder zakelijke mobiliteit. Maar wanneer die werknemer regelmatig naar die klant reist voor het verrichten van werkzaamheden (detachering), is er sprake van woon-werkmobiliteit.
2. Reizen naar bouwplaats: Reizen van een bouwvakker naar de bouwplaats vallen hieronder. Echter, als de bouwplaats in de arbeidsovereenkomst staat als de locatie waar de arbeid wordt verricht, dan wordt dit beschouwd als woon-werkmobiliteit.
3. Reizen tussen vestigingen: Als een werknemer reist tussen verschillende vestigingen van het bedrijf waarvoor hij/zij werkt, en deze vestigingen zijn niet zijn/haar vaste werkadres, dan wordt dit gezien als zakelijke mobiliteit.
4. Trainingen: Als een werknemer naar een externe locatie reist voor een training of conferentie, wordt dit gezien als zakelijke mobiliteit.
5. Woon-werkmobiliteit bij vast werkadres: Als een werknemer naar een vast adres reist dat in de arbeidsovereenkomst staat als zijn/haar reguliere werkplek, dan is dit woon-werkmobiliteit, zelfs als de werknemer daar incidenteel werkt.

Conclusie

In de complexe wereld van CO2-rapportage is het scheiden van woon-werkverkeer en zakelijke mobiliteit een cruciale maar vaak ingewikkelde taak. Terwijl woon-werkverkeer betrekking heeft op de dagelijkse reizen van een werknemer naar zijn/haar vaste werkplek (vormt 86% van de werkgebonden personenmobiliteit), omvat zakelijke mobiliteit de overige 14%, gericht op reizen in opdracht van de werkgever naar andere locaties dan het vaste adres.

Het onderscheid wordt verder verduidelijkt door onder andere de contractuele basis en het doel van de reis. Diensten zoals Shuttel kunnen helpen bij het automatiseren van de registratie van woon-werkreizen, waardoor de administratieve last wordt verlicht. De handreiking van het ministerie van Infrastructuur en Waterstaat, in lijn met het Handboek Loonheffingen, bieden richtlijnen om dit onderscheid effectief te maken. Hiermee wordt een belangrijke bijdrage geleverd aan een verantwoorde en nauwkeurige CO2-rapportage binnen de organisatie.